กรงราคีซาตาน

มาริสาแอบน้อยใจ ทำไมเขาให้เกียรติอินทิราได้ แต่ขณะเดียวกันกลับดูถูกเธอเหลือเกิน คงเพราะเขาไม่ได้รักเธอ แต่รักอินทิราสินะ จึงมองผู้หญิงคนนั้นดีทุกอย่าง ส่วนเธอก็คือผู้หญิงไร้ค่าในสายตาเขา

--

มาริสานอนไม่หลับ จึงเดินออกมาดูทีวีพร้อมกับคนอื่นๆ

            “ดูนั่นสิ มีข่าวคุณยุออกทีวีด้วย”เสียงของเหล่าบรรดาแม่บ้านต่างพากันตื่นเต้นยกใหญ่

            มาริสาได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นไปด้วย เธอมองไปในจอทีวี และได้เห็นวายุกับโปรเจ็คยิ่งใหญ่อลังการของเขา

            สีหน้าของมาริสาเจื่อนลง เมื่อเห็นว่า คนที่ยืนอยู่ข้างๆ วายุในวันที่เขาประสบความสำเร็จคือ ..อินทิรา

            “ได้ข่าวว่าตอนนี้คุณอินยกเลิกการหมั้นแล้วใช่ไหมคะ”เสียงนักข่าวถาม

            “ค่ะ”อินทิราตอบด้วยรอยยิ้ม

            “งั้นอย่างนี้ก็แสดงว่า นี่เป็นการรีเทิร์น แล้วก็เปิดตัวความสัมพันธ์ของคุณกับคุณวายุเลยหรือเปล่าคะ”นักข่าวถาม

            “ก็ ..”อินทิราหันไปมองเขา “คงต้องถามคุณยุเองนะคะ อินเป็นผู้หญิง ถ้าจะให้พูดคงไม่เหมาะ”

            “ถ้าอย่างนั้นก็ถามเลยแล้วกันค่ะ ไหนๆ คุณยุก็อยู่ตรงนี้แล้ว”นักข่าวจ่อไมค์ไปยังวายุ

            “นอกจากวันนี้จะเปิดตัวโปรเจ็คแล้ว ยังเป็นการเปิดตัวว่าที่เจ้าสาวด้วยใช่ไหมคะคุณยุ”

            มาริสารอฟังคำตอบของเขาอย่างใจจดใจจ่อ ลุ้นว่าเขาจะพูดอย่างไร

            “ตอนนี้ยังตอบอะไรไม่ได้ ต้องรอดูกันไปอีกระยะ”วายุตอบ

            “แล้วอย่างนี้ ไม่กลัวว่าคุณอินจะไปแต่งงานกับผู้ชายอื่นเสียก่อนเหรอคะ ถ้าให้รอไปก่อนแบบนี้”นักข่าวถาม

            “นั่นก็แล้วแต่เลยครับ ผมไม่มีสิทธิ์ห้าม”วายุตอบ

            มาริสาลุกจากตรงนั้น แล้วเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง

            เธอร้องไห้ออกมาเมื่ออยู่คนเดียว

            “อึก!”มาริสาสะอื้น น้ำตาไหลไม่ยอมหยุด

            “ฉันคงเป็นได้แค่ผู้หญิงที่คุณซื้อไว้เพื่อบำบัดความใคร่เท่านั้น”เธอรู้ตัวเองดี

            “คงเป็นได้เพียงแค่นี้”มาริสารู้สึกหดหู่ในโชคชะตา “เป็นได้แค่ ..เมียเก็บ”

            “ส่วนผู้หญิงที่คุณจะยกย่องเชิดชู ก็คือคนที่มีฐานะเท่าเทียมกันทางสังคมอย่างคุณอินทิรา”

*_____________________________*

            มาริสาหลับไปกับคราบน้ำตาที่อยู่บนใบหน้า เธอร้องไห้จนเพลียแล้วงีบหลับโดยไม่รู้ตัว

            มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือ

            เธอมองดูรายชื่อที่โชว์อยู่บนหน้าจอ น้ำตาพลันไหลลงมาอีกรอบ

            มาริสาไม่อยากจะทำตามความต้องการของเขาไปเสียทุกอย่างจนดูเหมือนเป็นเบี้ยล่างแบบนี้

            เธอปล่อยให้เสียงโทรศัพท์มือถือดังไป แต่ไม่รับสายของวายุที่โทรเข้ามา

            “ฉันยังไม่พร้อมจะเจอหน้าคุณตอนนี้”มาริสาสะอื้นออกมา

            ทางด้านวายุเดินไปเดินมาอยู่ในห้องนอนด้วยความหงุดหงิด

            “กล้าดียังไง ไม่รับสายฉัน”เขาโมโห ฮอร์โมนเดือดพล่าน 

            ความต้องการทางเพศที่สะสมมานาน ยิ่งทำให้หงุดหงิด

            เนื่องจากต้องรุกงานเพื่อให้เสร็จตามกำหนด จึงไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะปลดปล่อย

            วายุโทรหามาริสาอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่มีการรับสายเหมือนเดิม

            “กล้าดียังไง ไม่รับสาย”เขาพาลโกรธ

            “เราได้เห็นดีกันแน่”วายุเดินรีบออกไปจากห้องนอน

*_____________________________*

            มาริสาถึงกับสะดุ้ง เมื่อมีเสียงเคาะประตูแรงๆ

            “เปิดประตู”เขาสั่ง

            “ ..”เธอถึงกับหน้าซีด

            “ปัง ปัง ปัง”วายุทุบประตูเสียงดัง

            มาริสารีบไปเปิด เพราะกลัวว่าคนอื่นๆ จะตื่นขึ้นมาได้ยิน

            “ฉันโทรหา ทำไมไม่รับสาย”เขาถามทันทีที่เห็นหน้าเธอ

            “สา ..”เธอพยายามหาข้อแก้ตัว “สาหลับค่ะ”

            “ใครเคาะประตูวะ”เสียงของสมศรีตะโกนออกมาจากห้อง

            มาริสารีบดึงตัววายุเข้ามาในห้องแล้วรีบปิดประตู เพื่อไม่ให้ใครเห็น

            เขาเองก็รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย การลักกินขโมยกินอย่างลับๆ แบบนี้ ทำให้ท้าทายไม่น้อยเลยทีเดียว

.